odprawiać

odprawiać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIIa, odprawiaćam, odprawiaća, odprawiaćają, odprawiaćany {{/stl_8}}– odprawić {{/stl_13}}{{stl_8}}dk VIIb, odprawiaćwię, odprawiaćwi, odprawiaćwiony {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'oddalać od siebie kogoś niepożądanego, niepotrzebnego, przykrego, uciążliwego, przeszkadzającego w czymś, niewywiązującego się z obowiązków itp.; odsyłać, pozbywać się': {{/stl_7}}{{stl_10}}Odprawiać kogoś grzecznie, stanowczo, brutalnie, bez wyjaśnienia. Odprawić gości, petentów, żebraka, Cygankę. Odprawił kelnerkę ruchem ręki i zaczęli rozmowę. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'zezwalać na wyjazd, odjazd kogoś lub czegoś, załatwiwszy przedtem wszystkie formalności; także: wysyłać, wyprawiać kogoś lub coś gdzieś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Odprawiać autobusy, statek, turystów, towary. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'wykonywać w jakimś celu określone czynności, zgodnie ze zwyczajem, przepisem, nakazem (najczęściej o ceremoniach, obrzędach religijnych) ': {{/stl_7}}{{stl_10}}Odprawiać mszę, nabożeństwo. Odprawić rezurekcję, gorzkie żale. Odprawiać rytuał, ceremonię. {{/stl_10}}